Archiwum Piotra Gana
Pierwszy raz z dorobkiem Piotra Gana zetknęliśmy słuchając porannych audycji w Radiu Kielce, obfitujących w nagrania jego autorstwa zrealizowane w na początku II połowy XX w. Usłyszeliśmy na nich grę znanych nam wiejskich muzykantów z czasów gdy byli u szczytu formy. Zachwyciły nas.
Jakiś czas później, przez przypadek, trafiliśmy na prywatne archiwum Piotra, zakupione po jego śmierci od żony Ireny przez Państwowe Muzeum Etnograficzne (PME) w Warszawie.
W skład tego archiwum znajdującego się w PME, które pozostawił po sobie Piotr Gan wchodzi:
– ponad 1382 negatywy cz-b
– 3099 stron notatek terenowych, zapisków i tekstów
Większość wyżej wymienionych materiałów pochodzi z lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w. Materiały te oznaczone są na stronie Arch. PME SP. G. (w przypadku tekstów) i Arch. PME N. (w przypadku fotografii).
Upublicznienie tych materiałów stało się możliwe dzięki odnalezieniu przez naszą fundację spadkobiercy Piotra Gana, co umożliwiło Państwowemu Muzeum Etnograficznemu w Warszawie zwarcie umowy i digitalizację wszystkich fotografii przy współpracy Biblioteki Narodowej – Polona, na stronie której można znaleźć wszystkie zdigitalizowane zdjęcia pochodzące z kolekcji Archiwum Naukowego PME.
Strona www.archiwum-gana,pl jest z założenia kontynuacją działań rozpoczętych przez Fundację Muzyka Zakorzeniona w 2016 roku. Systematycznie digitalizujemy, archiwizujemy, opracowujemy i upubliczniamy notatki, teksty i fotografie Piotra Gana – największego badacza Kielecczyzny i Ziemi Radomskiej.
Materiały znalezione w archiwum Piotra Gana poszerzamy o współczesne teksty, nagrania i zdjęcia, które pokazują tereny badane przez Gana dziś.
Warto podkreślić, że na stronę trafiło też kilka tekstów opowiadających o wiejskich o muzykantach i muzykantkach napisanych przez osoby sympatyzujące z naszymi działaniami: Łukasza Babulę, Macieja Szajkowskiego, Joannę Strelnik, Anastasiję Niakrasavą, Michała Maziarza i Maniuchę Bikont.
Chcielibyśmy kontynuować opracowanie materiałów Gana, ubierając je jednocześnie we współczesny kontekst oraz kontynuować zaczęte przez niego dzieło, dokumentując i popularyzując żywe tradycje muzyczne i rzemieślnicze wsi.